حرکات آب درمانی, نحوه انجام حرکات آب درمانی, درمان دیسک کمر با آب درمانی هیدروتراپی آب درمانی

جزوه آموزش درمان دیسک کمر با آب درمانی

[e-mail]                        **************
-----------------------------------------------




هیدروتراپی و سلامتی
 درمان بدون جراحی دیسک کمر

زمانی که شما دچار خستگی یا فشار ناشی از کار باشید و یا دچار درد و یا صدمات ناشی از ورزش باشید و یا دچار ورم و درد مفاصل شده باشید مطمئنا هیدروتراپی می تواند کمک بسیار زیادی به شما بکند .جکوزی های هیدروتراپی امروزه شهرت و محبوبیت بسیاری پیدا کرده و به همین دلیل بسیاری از تولید کنندگان در دنیا به این سیستم ها پرداخته اند در صورتیکه تعداد بسیار کمی از آنها دارای دانش لازم در این زمینه اند.از اینرو گروهی از تولید کنندگان با همکاری با بهترین کارخانه های تولید لوازم جکوزی در سراسر دنیا اقدام به تولید این سیستمهای هیدروتراپی مطابق با استانداردهای روز دنیا کرده است
اثرات هیدروتراپی
بهبود بخشیدن Muscle Tone و قابلیت حرکت
در این وان هیدروتراپی آب خارج شده از جت ها به بدن برخورد می کند و این برخورد باعث انبساط عضلات می شود و در نتیجه نوعی ماساژ غیر فعال ایجاد می شود و باعث بهبود Muscle Tone می شود.همچنین این انبساط عضلات باعث افزایش قابلیت حرکت مفاصل و عضلات شده و انقباضات ، گرفتگی و کوفتگیها را بهبود می بخشد.به علاوه باعث کاهش زمان بهبود پارگی عضلات و لیگامانها و ضربدید گی و دررفتگی استخوان و رگ به رگ شدن می شود.
افزایش جریان خون و تحریک لنف
با استفاده از این سیستم جریان خون بدون بالا رفتن ضربان قلب افزایش می یابد واین کار باعث رساندن خون تازه و پراز اکسیژن و سایر مواد لازم سلول ها به سلولها می باشد و همینطور باعث خارج شدن سریع مواد زائد سلولها و باکتریها می شود. وهمه این عوامل باعث سابمتر شدن بدن و ایجاد تعادل در جسم میشود. جریان لنف تقویت شده و تعادل در محلولهای بدن برقرار می شود و مقاومت بدن بالا می رود.
تمیز و مرطوب نگهداشتن پوست
جریان آبی که به بدن و پوست برخورد می کند باعث تحریک غده های عرق و دفع چربیهای زائد از پوست می شود و پوست ظاهری سالم تر و شاداب تر پیدا می کند والاستیسیته پوست بالا میرود.
Accupressure & Reflexology
قسمتهای خاصی از بدن و پا با ارگانهایی از بدن و پاره ای از مسیرهای عصبی در ارتباط می باشند. با برخورد آب به این قسمتها و تحت فشار قرار گرفتن آنها می توان به سلامت و بهبود این ارگانها کمک نمود.
بهبود وضعیت فکری و روانی
بسیاری از خواص آب درمانی که در بالا آمده است به علاوه ایجاد آرامش و تعادل فکری و روانی به حالت هایی که در ماساژور واقعی با دست در شخص ایجاد می شود بسیار شبیه است. با ایجاد آرامش روحی و روانی که با کمک سیستم هیدروتراپی ایجاد می شود به سلامت جسمی نیز کمک شده، سیستم ایمنی بدن تقویت می شود و دردهای عضلات گردن و پشت که معمولا ناشی از استرس است بهبود می یابد.

معمولا آب درمانی به دوشکل زیر مورد استفاده قرار می گیرد :
آبدرمانی درونی  : که همان  نوشیدن آب  برای درمان اختلالات فیزیکی و فیزیولوژیکی بدن است.
 آبدرمانی بیرونی : به هر نوع استفاده بیرونی و غیر نوشیدنی آب برای درمان گفته می شود مثل استفاده از فشار آب گرم در جکوزی و ماساژدادن با آب گرم  در حمام های مختلف و سرد و گرم درمانی و نیز حمام متضاد(CONTRAST BATH) و نظائر آن که آنچه در اینجا مورد بحث ماست همین مورد دوم است .
کاربرد حمام آب برای درمان، به آغاز ثبت تاریخ توسط بشر بازگشته و ردپای کاربرد آن در تمامی ملل و فرهنگ های مختلف جهان به چشم می خورد. (از هیسوکراتها گرفته که در قرون چهارم و پنجم پیش از میلاد از آب سرد و گرم برای درمان بیماریهای گوناگون استفاده می کردند تا رومی ها که یک قرن پس از میلاد در طول امپراطوریهای خود حمام های درمانی بسیاری ساخته و از آن بهره مند شده اند.) ژاپنی ها نیز از حمام های سنتی از زمان قدیم تا عصر مدرن حاضر استفاده می کنند. کاربرد چشمه های آب گرم قدیمی نیز در اواخر قرن نوزدهم در اروپا و به فاصله اندکی در ایالات متحده رایج گردید.
 
آنچه سبب گردید تا برای هیدروتراپی بیش از پیش نقش درمان کننده و توانبخشی در بیماریهای مختلف قائل گردند، شیوع اپیدمی بیماری فلج اطفال در سال های 1940 تا 1950 بود، هنگامی که خواهر کنی (Kenny) یکسری فعالیت ها در محیط آب را به عنوان جزوی از برنامه درمانی خود برای بهبود عوارض جسمی ناشی از بیماری به حساب آورد و دریافت که خواص منحصر به فرد محیط آب این امکان را به بیمار ناتوان از نظر قدرت بدنی می دهد تا طیف وسیعی از تمرینات درمانی را با سهولت و امنیت بیشتر در مقایسه با محیط خشک انجام دهد. بدین ترتیب خواص فیزیکی ویژه آب که شامل گرمای ویژه بالا و در نتیجه امکان انتقال و قابلیت هدایت دمایی، شناوری، مقاومت و فشار هیدرواستاتیک در ایجاد کیفیت درمانی آن موثر هستند. پاک کنندگی نیز از دیگر ویژگی های این مایع حیاتی است. این خصیصه سودمند هیدروتراپی موجب کاهش میزان باکتری و برداشتن لایه های مرده بافت در روند مراقبت و معالجه زخم ها می شود و در نهایت به کنترل درد و تغییر برانید نیروی عضلانی و کاهش صدمات تورم زا طی ورزش می توان اشاره نمود.
استفاده از هیدروتراپی به صورت غوطه وری در آب که شامل استفاده از ویرپول، هابارد تانک، حمام متضاد یا استخر ورزش می باشد و یا به وسیله روش های غیر غوطه وری که از طریق استفاده از دوش ویژه می باشد امکان پذیر است. غوطه وری در آب دربرگیرنده دامنه وسیعی از فواید فیزیولوژی است و تاثیرات سودمندی برای سیستم کلیوی، عضلانی اسکلتی، تنفسی و قلبی و عروقی دارد. از طرفی در این روش خطراتی نظیر افزایش عفونت و غرق شدگی وجود دارد که نباید از نظر دور داشت. روش های بدون غوطه ور شدن هم بیشتر به لحاظ پاک کنندگی آن در زخم های باز مورد استفاده قرار می گیرد. این شیوه درمانی در صورت نیاز در ترکیب با سایر درمان های فیزیوتراپی به کار برده می شود.
در نهایت به جهت بهینه ساختن نتیجه درمان های هیدروتراپی طراحی نقشه درمانی و انتخاب تجهیزات با در نظر گرفتن دقیق فوائد و خطرات احتمالی انجام می گردد و تمامی پیش احتیاطات مناسب (از جمله استفاده از سیستم های ضد عفونی کننده بسیار پیشرفته مانند فیلترهای مخصوص، روند کلر زنی و استفاده از اشعه ماوراء بنفش که در هر ساعت چندین بار عمل تصفیه و ضدعفونی را انجام می دهد) برای ایجاد محیطی استریل و کاربرد بهتر این روش درمانی با دقت هر چه تمام تر صورت می گردد. رعایت اینگونه اصول است که این محیط درمانی را از یک استخر ورزش معمولی متمایز می گرداند که در بخشهای بعدی به بررسی بیشتر این مقوله خواهم پرداخت.



هیدروتراپی » روش های اصلی و کاملا صحیح آب درمانی  
جزوه آموزش درمان دیسک کمر با آب درمانی


[e-mail]                        **************
     

عمود بایستید.زانو و لگن یکطرف را خم کنید.ساق را صاف کنید و مچ پا را به پشت خم کنید و روی پاشنه پا فرود آیید.به طرف جلو روی انگشتان پا بلند شوید.با پای دیگر این حرکت را تکرار کنید و به جلو گام بردارید.
 

عمود بایستید،لگن و زانوی یکطرف را خم کنید.ساق را در پشت بدن قرار دهید.مچ پا را به جلو خم کرده و روی انگشتان فرود آیید و به آرامی به سمت پاشنه بچرخید.با پای دیگر تکرار کنید.


عمود بایستید در حالیکه پاها صاف هستند.یک پا را دور کنید و سپس آن را روی کف استخر قرار دهید. پای مخالف را به سمت وسط بیاورید تا دوباره در حالت ایستاده قرار گیرید.در جهت مخالف تکرار کنید.
کشش
کشش غیر فعال عضله جلوی ران
جسم شناور را اطراف پای مورد نظر قرار دهید.رو به دیوار استخر بایستید در حالیکه جلوی ران‌ها و لگن با دیوار در تماس باشند،تنه را صاف نگه‌دارید و تا حد امکان زانو را بیشتر خم کنید و پاشنه را به طرف باسن فشار دهید.
 

کشش عضلات پشت ران
پاشنه پای مورد نظر را روی زمین قرار دهید.در حالیکه مچ پا به پشت خم شده است.از ناحیه لگن به طرف جلو خم شوید،سر و تنه را به طرف جلو روی پاها نگه‌دارید و عضلات پشت پای مورد نظر را تحت کشش قرار دهید.نگه‌دارید و سپس شل کنید.

 


کشش عضلات پشت ساق پا
رو به دیوار استخر بایستید.در حالیکه آرنج صاف و پاها کنار یکدیگر است،با پای دیگر یک قدم به جلو بردارید.همزمان آرنج‌ها را خم و تنه را به طرف جلو حرکت دهید.پاشنه پای عقب را روی زمین نگه‌دارید. مفاصل ران را به طرف جلو و پاشنه عقب را به پایین فشار دهید.
 

کشش خم زانو در وضعیت نشسته
بنشینید در حالیکه زانوها روی یک پارالل است و خودتان را روی بار عقبی نگه‌دارید.ساق پای دیگر را روی ساق پای مورد نظر قرار دهید و با پای مورد نظر به عقب فشار دهید تا کشش احساس شود. نگه‌دارید و سپس شل کنید.
 

کشش باز زانو در حالت نشسته
بنشینید در حالیکه زانو روی یک پارالل است و خود را روی بار عقب پارالل نگه‌دارید.پای دیگر را زیر مچ پای مخالف قرار دهید.پای دیگر را صاف کنید تا به صاف شدن زانو پای مورد نظر کمک کنید. نگه‌دارید و سپس شل کنید.
 

تقویت
پا دوچرخه یک پایی
دیوار استخر را نگه‌دارید و روی یک پا بایستید. پای مورد نظر را خم و صاف کنید. عمل دوچرخه زدن را انجام دهید. جهت را بر عکس کنید و تکرار کنید.


به عقب کشیدن عضلات پشت پا
بایستید در حالیکه پشت به دیوار استخر هستید.دیوار استخر را نگه‌دارید و لگن پای مورد نظر را تا 90 درجه خم کنید.در حالیکه خمبودن لگن را حفظ می‌کنید، زانو را صاف و خم کنید.
 

دور و نزدیک کردن پا
با فاصله‌ای به اندازه طول اندام فوقانی کنار دیوار استخر ایستاده و لبه دیوار را بگیرید.به آرامی پای راست را صاف و از کنار بدن بالا بیاورید.به وضعیت اولیه عنی خط وسط بدن بازگردید.
 

خم کردن مفصل لگن
در حالیکه پاها کنار یکدیگر است و یک پهلو به طرف دیوار استخر قرار دارد،به دست نزدیک به دیوار تکیه دهید.به آرامی پای مخالف را صاف کرده و در جلوی بدن بالا بیاورید.خم کردن فقط از ناحیه ران باشد. زانوی پای حمایت‌کننده باید خم باشد.
 

به عقب کشیدن پشت پا
بایستید در حالیکه پشت به دیوار استخر هستید.دیوار استخر را نگه‌دارید و لگن پای مورد نظر را تا 90 درجه خم کنید.در حالیکه حالت خم شدن لگن را حفظ می‌کنید،زانو را صاف و خم کنید.
 

خم و باز کردن مقاومتی زانو
روی مچ پای مورد نظر،مقاومتی قرار دهید.بایستید در حالیکه زانوی مورد نظر روی پارالل است.خودتان را روی بار عقبی نگه‌دارید.زانوی مورد نظر را خم و صاف کنید.


باز کردن مفصل لگن
بایستید در حالیکه پاها کنار یکدیگر است و یک پهلو به طرف دیوار استخر قرار دارد،با دست نزدیک دیوار را بگیرید.با سفت کردن باسن به آرامی پای مخالف را صاف و به طرف عقب فشار دهید.تنه را صاف نگه‌دارید و سر به طرف جلو باشد.زانوی پای حمایت کننده باید کمی خم باشد.حال به وضعیت اولیه باز گردید.
   
   
برچسب‌ها: حرکات آب درمانی , نحوه انجام حرکات آب درمانی , درمان دیسک کمر با آب درمانی , هیدروتراپی , آب درمانی

دانلود ویدئوی آموزشی شنای کرال پشت

 

فیلم و کلیپ کوتاه آموزشی ، این فیلم آموزشی در 7 دقیقه به آموزش شنای کرال پشت در موضوعات وضعیت بدن، آموزش تکنیک دست و پاها و نحوه پازدن می پردازد.

فرمت فیلم : MP4

حجم فیلم : 21 مگابایت

کیفیت فیلم : متوسط

زبان فیلم : انگلیسی

 سرور زیر را جهت دانلود انتخاب کنید

دانلود ویدئو

پسورد: www.swim20.ir
برچسب‌ها: ">،

استرس اکسایشی در شناگران

در سالهای اخیر، مفهوم استرس اکسایشی (Oxidative Stress) ناشی از تمرین (تخریب سلولها در سطح مولکولی ناشی از افزایش متابولیسم اکسیژن) بطور گسترده تری در میان ورزشکاران و مربیان شناخته شده است. در حالیکه به حداکثر رسانیدن متابولیسم اکسیژن در عملکرد ورزشی مفید است، اما این امر به قیمت افزایش استرس اکسایشی که بطور بالقوه ای زیان آور است تمام می شود. به همین دلیل علاقه بسیار زیادی به نقش پیشگیرانه ضد اکسیدانت ها در رژیم غذایی ورزشکاران استقامتی پیدا شده است .

اخیراً تحقیق جدیدی توسط محققین یونانی بر روی شناگران انجام شده است که مشخص می کند استرس اکسایشی حتی کودکان ورزشکار را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. در این تحقیق 17 ورزشکار جوان با متوسط سن 10.1 سال با 12 نفر از همسالان غیر ورزشکار خود مقایسه شدند. در این تحقیق توجه خاصی بر روی دو نوع از شاخصهای خون که در ارتباط با افزایش استرس اکسایشی هستند، شد.یکی از این شاخص ها ماده (thiobarbituric acid-reactive substances) یا TBARS و دیگری، شاخصهای مربوط به ظرفیت پیشگیری کننده ضداکسایشی از قبیل گلوتاتیون (glutathione) یا GSH است که نشان دهنده حفاظت در مقابل استرس اکسایشی می باشند.

نتایج نشان دادند که کاهش گلوتاتیون (GSH) در ورزشکاران 37% کمتر از غیر ورزشکاران است، اما گلوتاتیون اکسید شده(GSSG)  (گلوتاتیونی که با رادیکالهای اکسیژن ترکیب شده است) تفاوتی را نشان نداد. این امر در عوض بدین معنی است که نسبت GSH به GSH/GSSG) GSSG) در شناگران 43% کمتر از غیر ورزشکاران است. علاوه بر این غلظت TBARS حدود 25% در شناگران در مقایسه با کنترلها (نشانگر حد بالای استرس اکسایشی) بالاتر بوده و کل ظرفیت ضد اکسایشی (معیاری از توانایی کل بدن در مقابله با استرس اکسایشی) در حدود 28% کمتر خواهد بود. هرچه این نسبت کمتر باشد استرس اکسایشی در بدن بیشتر است و ظرفیت کل ضد اکسایشی (معیاری از توانایی کل بدن در مقابله با استرس اکسایشی) در حدود 28% کمتر خواهد بود.

نویسندگان این مقاله عنوان می کنند که استرس اکسایشی در کودکان شرکت کننده در تمرینات شنا نسبت به همسالان غیر فعال خود افزایش، و قابلیت ضد اکسایشی آنان کاهش یافته است. این امر نشان دهنده این است که آنها ممکن است بیشتر در معرض استرش اکسایشی ناشی از تمرینات طولانی و سخت باشند.

این یافته ها سؤالاتی را برای ما بوجود می آورد، سؤالاتی از قبیل اینکه آیا کودکان که اغلب در رژیم غذایی شان به اندزه کافی میوه ها و سبزیجات ضد اکسید کننده وجود ندارد بایستی از مواد مغذی ضداکسید کننده استفاده کنند؟ و یا اینکه آیا افزایش در استرس اکسایشی می تواند اختلالات دیگری را برای بدن درحال رشد ایجاد کند؟

تاریخچه شنا در ایران و سایر کشورها

تاریخچه شنا به عنوان یک ورزش، در ایران، بسیار کوتاه است ولی به طور کلی هم این رشته از ورزش به نسبت دیگر رشته‌ها در کشور ایران چندان پیشرفتی حاصل نکرده‌است. در حالی که به جهت موقعیت جغرافیایی ایران که در شمال و جنوب کشور به دریا متصل است و هم به جهت تأکیدات مذهبی، می‌بایستی این ورزش را مورد توجه قرار می‌دادند.

در قدیم، مکان‌هایی شبیه استخر سرپوشیده در حمام‌ها می‌ساختند، به نام چال حوض. این چال حوض‌ها، که حداکثر از ۱۰ متر تجاوز نمی‌کرد، برای شنا کردن و آب بازی بود. در اطراف چال حوض‌ها، سکوهایی به ارتفاع ۲ یا ۳ متر وجود داشت که از بالای آن به درون آب می‌پریدند و عملیاتی مانند پشتک و وارو انجام می‌دادند. روشنایی چال حوض‌ها از سوراخ کوچکی که در سقف بود، تأمین می‌شد. در این گونه آبگیرهای غیر بهداشتی، هیچ گونه مقرراتی وجود نداشت و هر کس می‌توانست قبل از استحمام یا پس از آن وارد چال حوض شود و به آب بازی و شنا که به معنای واقعی هم شنا نبود بپردازد. تا سال ۱۳۱۴ در سراسر ایران حتی یک استخر شنا هم نبود و فقط در اردوگاه نظامی اقدسیه تهران یک استخر برای آموزش شنا به دانشجویان دانشکده افسری ساخته بودند. در سال ۱۳۱۴، استخر دیگری در باغ فردوس شمیران احداث شد که به وزارت فرهنگ تعلق داشت. نخستین استخری که برای استفاده ورزشکاران و تعلیم اصول جدید شنا به آنها به وجود آمد، در سال ۱۳۱۴در منظریه تهران بود که یک مربی ورزش خارجی به نام «گیبسون» بر آن نظارت می‌کرد. پایه‌های ورزش شنای نوین در ایران از همان استخر منظریه گذاشته شد.

تاریخچه شنا در سایر کشورها
مصر
مصریان قدیم که اساساً مردم کوشا و فعالی بوده‌اند و به فعالیتهای گوناگون بدنی می‌پرداختند، شنا از جمله ورزشهای بسیار متداول نزد آنان بوده و مرد و زن بدان علاقه فراوانی داشتند.
میان‌رودان
در میان‌رودان که در تاریخ کهن، اهمیتی همپایه مصر دارد، شنا به عنوان هنری جنگی تلقی می‌گردید و برخی از شناگران نظامی به پوستهای پر از باد مجهز می‌شدند تا جریان آب را بهتر تحمل کنند. این ورزش در ایران نیز از دوران باستان دارای طرفداران زیادی بوده‌است
اسپارت‌ها
اسپارتها که ژیمناستیک را پایه و اساس فعالیتهای ورزشی کودکان می‌دانستند، از آموزش دو و شنا و.... نیز غافل نبوده‌اند. اسپارتها را نخستین پایه‌گذاران شیوه‌های تربیت بدنی در نظام آموزشی به شمار می‌آورند و دیگر کشورهای گیتی شیوه‌های مذکور را از آنان تقلید و اقتباس کرده‌اند.
روم قدیم
تمرینهای ورزشی رومیان قدیم را اسب سواری، تیراندازی، پرتاب نیزه و شنا در رودخانه‌های تند و سیلابی تشکیل می‌داده‌است. همچنین دو، شنا، شکار، توپ‌بازی، ماهیگیری، و قایقرانی ورزشهای مورد علاقه مردم روم جدید بوده‌است.
رشد شنا از قرن نوزدهم
با شروع قرن نوزدهم رشد کمی و کیفی شنا چشمگیر می‌شود. در سال ۱۸۱۰ لرد بایرون شاعر نامدار بریتانیا تنگه داردانل را با شنا می‌پیماید. اولین مدرسه‌ای که در سال ۱۸۱۰ شنا را در برنامه خودگنجاند، مدرسه (فورتا) در آلمان بوده‌است و به تدریج سایر مدارس از این برنامه استقبال کرده‌اند. (گوتس موتس) در مورد توسعه ورزش شنا در مدارس نقش اساسی داشته و این نقل از اوست که (ورزش شنا باید قسمت اصلی تعلیم و تربیت باشد) وی به کمک طناب، کمربند و قلاب، مبتدیان را در آب تعلیم می‌داد.
سال ۱۸۷۵ شناگر آمریکایی (ماتیووب) دریای مانش را به وسیله شنای قورباغه در مدت ۲۲ ساعت طی کرد و شاهکار او انعکاس بزرگی داشت.
در سال ۱۸۷۸ شنای (تروجن) ابداع شد که نام نخستین نمایش دهنده آن (جیمزتروج) بر روی آن نهاده شده‌است. تروجن با مشاهده بومیان آمریکای جنوبی، استراحت هر دو دست را به طور متناوب در خارج از آب قرار داد. وی در همین دوره این شنای کرال را با یک ضربه پای قورباغه ترکیب کرد. پیشرفت بعدی، اجرای دو ضربه پا در یک دور بود یعنی دو ضربه پا در هر حرکت دست که موجب کوتاهتر و سریعتر شدن حرکات دست شد. در آخر ضربه پای شنای قورباغه با ضربه عمودی جایگزین و شنای کرال سینه متولد شد. ابداع کننده این سبک شناگر استرالیایی (ریچارد کاویل) در آستانه قرن بیستم بوده‌است. ضربه پا در شنای کاویل به (ضربه کرال استرالیایی) معروف و آن عبارت‌اند از ۴ ضربه پا در هر حرکت دست می‌شد.
در سال۱۹۰۶ هم وطن او (سیسیل هالی) این حرکت را به اروپا برد. در همین زمان کرال در آمریکا نیز پیشرفت کرد و بالاخره شیوه آمریکایی ۶ ضربه پا، جهان را فتح کرد.
نخستین رقابتهای بین‌المللی به نام (قهرمانی۱۰۰ یارد جهان) در سال ۱۸۵۸ در استرالیا برگزار شد. بعد از آن طرح برگزاری مسابقات شنا در کشورهای مختلف توسعه یافت و در نیمه دوم قرن نوزدهم این مسابقات شروع شده‌است.
    سال ۱۸۶۹ اولین دوره مسابقات شنای قهرمانی انگلستان
    سال ۱۸۷۷ اولین دوره مسابقات شنای قهرمانی آمریکا
    سال ۱۸۹۹اولین دوره مسابقات شنای قهرمانی فرانسه
    سال ۱۸۹۶ اولین دوره مسابقات شنا در بازیهای المپیک (دوران جدید)
برنامه مسابقات شنای مردان در المپیک شامل رقابتهای کرال سینه، کرال پشت و شنای قورباغه می‌شد که تقریباً در سال ۱۹۰۸ جنبه استاندارد پیدا کرد و تا سال ۱۹۵۲ بدون تغییر باقی می‌ماند. برای اولین بار در المپیک ۱۹۰۸ لندن مسابقه‌های شنا در استخرهایی انجام گرفت که طول آن ۱۰۰ متر بوده‌است. در مسابقات المپیک ۱۹۵۶ ملبورن مشکل جدیدی بروز کرد. در این مسابقات (ماسارو یوروکاوا) قهرمان المپیک و همچنین تعداد دیگری از شناگران بیشتر مسیر خود را در زیر آب طی کردند. این مساله باعث شد تا قانون جدیدی از سوی کنگره فینا وضع شود و شنای زیر آبی حذف گردید، بدین ترتیب که پس از شیرجه و یا برگشت، با هر ضربه پا سر شناگر باید سطح آب را بشکافد.
افزایش بحث و جدل در مورد قوانین شنا به خصوص شنای قورباغه سبب پدید آمدن کمیته فنی شنا در فینا در سال ۱۹۵۴ شد. استفاده از وسایل زمان سنجش الکترونیکی و رایانه ای کردن اطلاعات مربوط به شنا و نیز استفاده از دستگاههای تلویزیونی مدار بسته برای رده‌بندی شناگران در پایان شناها از سال ۱۹۶۴ و از بازیهای المپیک توکیو آغاز شده‌است.
در خصوص پیشینه استارت و برگشت گفتنی است که استارت در ابتدا در آب انجام می‌شد، بدین‌صورت که شناگران در آب می‌ایستادند و یا دراز می‌کشیدند، این شیوه تا زمان ساخت سکوهایی که شیرجه به درون آب را ممکن گردانید، ادامه یافت.
نخبگان تاریخ شنا
اولین شناگر مردی که شنای ۱۰۰ متر کرال سینه را زیر یک دقیقه شنا کرد، جانی ویسمولر آمریکایی بود. وی این مسافت را در۵۸ ثانیه و۶ دهم ثانیه در سال۱۹۲۲ شنا کرد. اولین زنی که این مسافت را زیر یک دقیقه شنا کرد داون فریزر است. او در سال ۱۹۶۲، ۱۰۰ متر کرال سینه را در ۵۹ ثانیه و ۹ دهم ثانیه پیمود.
موفقترین قهرمان مرد المپیک تمامی ادوار شنا (مایکل فلپس) آمریکایی است. این شناگر در المپیک ۲۰۰۸ پکن صاحب ۸ مدال طلا شد. در میان زنان (کریستین اتو) با کسب ۶ مدال طلا در المپیک ۱۹۸۸ سئول، ۴ مدال طلا در رشته‌های انفرادی و ۲ مدال طلا در مسابقات تیمی، پرافتخارترین زن شناگر می‌باشد.
تاریخ فدراسیون بین‌المللی شنا
فدراسیون بین‌المللی شنا (FINA) در سال ۱۹۰۸ نه بر اثر یک حادثه بلکه از روی قصد و نیت بنیان نهاده شد. جورج دبلیو هرن دبیر موسس این فدراسیون، ایجاد این نهاد بین‌المللی را نتیجه افزایش تماسهای بین‌المللی در ورزش و مخصوصاً به تأسّی از بازیهای المپیک آن روز ذکر می‌کند. طرز برگزاری مسابقات باعث بالا گرفتن مخالفتهایی شد که نتیجه آن برگزاری کنفرانس بین‌المللی لندن در تاریخ ۱۹ ژوئیه ۱۹۰۸ است. ثمره و میوه این کنفرانس تاسیس فینا بود.
با شروع جنگ جهانی اول، ادامه پیشرفت سازمان جوان فینا حداقل به مدت ۴ سال متوقف شد و حتی پس از جنگ به علت سردی بین کشورها و روابط ورزشی عملاً ادامه کار فینا میسر نشد و این امر تا سال۱۹۲۵ به درازا کشید. با پشت سرگذاشته شدن این مدت، فدراسیون مجدداً فعال شد. بدین‌ترتیب که هیئت اجرایی فینا مرکب از ۵ عضو تشکیل شد تا بتوانند در فواصل نزدیک به راحتی گرد هم آیند و نیز دفتر فینا برقرار گردید.
در سال ۱۹۲۸ هیئت مدیره بین‌المللی واترپلو و کمیته بین‌المللی شنا نیز پا گرفتند. در کنگره فینا که در همان سال برگزار شد، جورج دبلیو هرن دبیر موسس فینا از سمت خود کناره‌گیری کرد و به عنوان اولین رئیس افتخاری فینا برگزیده شد. با شروع جنگ جهانی دوم به ناگاه پیشرفت مستمر مجدداً متوقف شد (سالهای ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۵)، زیرا جنگ مانع از تماسهای بین‌المللی در ورزش گردید. با پایان یافتن جنگ پر مشقت دوم، بیشتر از یک سال طول کشید تا هیئت اجرایی فینا توانستند در ۱۴ ژوئن ۱۹۴۶ در لندن گرد هم جمع شوند. دوره مربوط به جنگ جهانی دوم در سال۱۹۵۰ خاتمه یافت و تماسها و ارتباطهای ورزشی روزبه‌روز بیشتر گشت.
در سال ۱۹۵۸، فینا پنجاهمین سالگرد خود را برگزار کرد. در این سال تعداد اعضای فینا به ۷۵ فدراسیون ملی رسیده بود. در سال ۱۹۹۲ اعضای فینا به ۱۳۷ فدراسیون ملی ارتقاء یافت.
برچسب‌ها: ">،

اضافه بار در تمرینات شنــا

به نظر شما اگر شناگری روزانه 100 متر شنا کند، می­تواند قهرمان شنای جهان شود؟ آیا این شناگر با این حجم (مسافت) از تمرین می تواند استقامت، سرعت، توان و بسیاری از کیفیت های دیگر بدن خود را بهبود بخشد. مسلماً این چنین نیست. 100 متــر شنا آن قدر کوتاه است که سبب تحریک هیچ یک از دستگاه های فیزیولوژیک بدن نشده و در نتیجه سبب هیچ بهبودی در عملکرد نخواهد شد. به بیان دیگر برای آن که تغییری ایجاد شود لازم است تا بدن را در سطحی فرآتر از کارهای روزمره تحت فشار قرار دهیم. برای آن که استقامت افزایش یابد لازم است شنــاگر بدن خود را با تمرینات استقامتی مناسب به چالش بکشد. اگر واقعاً منظورمان بهبود استقامت است باید مسافت­هایی فراتر از آن چه را که انجامش برای ما آسان است انجام دهیم. در حقیقت بدن باید تحت اضافه بار قرار گیرد. اگر هدف، بهبود قدرت است باید در سالن بدنسازی با وزنه­هایی تمرین کنیم که تا حدودی برای ما سخت باشند. پس هنگامی در یک کیفیت (استقامت، سرعت، قدرت، توان و ...) بهبود ایجاد می­شود که ما با اجرای تمرین، آن کیفیت را به چالش بکشیم. ما مربیان با دستکاری موارد زیر تمرین را سخت یا آسان می­کنیم.
شدت : سرعت شنــا حجم : مسافت شنــا مدت : زمان هر جلسه تمرین استراحت : مقدار زمان بین تکرارها یا ست­ها تواتـر : تعداد جلسات تمرین در هفته
برای مثال اگر شنـاگری هفته­ای 3 جلسه و هر جلسه 2000 متر شنــا می­کند و مایل است که استقامت یا ظرفیت هوازی خود را بهبود بخشد می­تواند یکی از روش­های زیر را انتخاب نماید:
افزایش سرعت : این 2000 متر را سریعتـر یعنی در مدت زمان کوتاهتری شنا کند. برای مثال اگر شنـاگری 2000 متر را در 50 دقیقه شنا می­کند، باید تلاش نماید تا بر سرعت متوسط تمرین خود بیافزاید تا قادر شود این مسافت را در 40 دقیقه به اتمام بـرساند. افزایش حجم : متـراژ هر جلسه تمرین را از 2000 به 2600 متر افزایش دهد. این مقدار افزایش حدود 30 درصد است. افزایش حجم تمرین یکی از ساده­ترین راههای بهبود استقامت است. کاهش استراحت : بدون کاهش یا افزایش سرعت شنــا، استراحت بین تکرارها را کوتاهتـر نماید. برای مثال اگر 20 تا 100 متـر را با 20 ثانیه استراحت بین هر تکرار شنا می­کرده است، باید این تکرارها را با 15 ثانیه استراحت شنا نماید. تواتـر : تعداد جلسات تمرین را از 3 به 4 جلسه در هفته افزایش دهد.
این که استفاده از کدام یک از اضافه بارها مؤثرتر است، موضوعی است که در ادامه به آن اشاره خواهد شد. اما به طور خلاصه باید اشاره شود که تعیین نوع اضافه بار بستگی به هدف مربـی دارد. برای مثال اگر هدف فردی کاهش وزن است، افزایش حجم تمرین که با افزایش مدت نیز همراه خواهد شد بسیار مناسب است زیرا با افزایش حجم و مدت تمرین، سهم چربی­ها در تولید انرژی بسیار زیاد می شود.