قوانین و مقررات شنا

قوانین و مقررات شنا
برگزاری مسابقات شنا در سراسر جهان طبق آخرین مقررات و قوانینی صورت می پذیرد که توسط (فینا) – فدراسیون بین الملی شنا – تصویب و ابلاغ می گردد . این مسابقات که در رشته های شنا ، شیرجه ، واترپلو و شنای موزون برگزار می شود ، دارای یک رشته قواعد و مقررات اساسی است که قوانین عمومی نامیده می شود . این قوانین شامل کلیه ی مسائل مربوط به استخرها ، وسائل و تجهیزات ، رقابت کنندگان ، مربیان و داوران است که در ادامه به اهم قوانین مربوطه اشاره می گردد :
1-برگزاری کلیه ی مسابقات المپیک و قهرمانی جهان و مسابقات رسمی بین المللی در رشته های شنا ، شیرجه ، واترپلو و شنای موزون تحت نظارت فینا انجام می گیرد .
2- در هر مسابقه انفرادی ، حداکثر دو شناگر از هر کشور یا تیم می توانند شرکت کنند .
3- درهر مسابقه امدادی تنها یک تیم از هر کشوری حق شرکت دارد و از کلیه ی شناگران شرکت کننده می توان در مسابقات امدادی استفاده کرد .
4- ترکیب تیم امدادی را می توان دربین مسابقات مقدماتی و نهایی یک رشته تغییر داد .
5- حداقل تا یک ساعت پیش از آغاز مسابقه امدادی باید اسامی و ترتیب قطعی شناگران امدادی را تحویل داد . در مسابقات مختلط امدادی ، فهرست اسامی شناگران باید به ترتیب استیل باشد .
6- درتمام مسابقات که شامل 800 متر آزاد بانوان و 1500 متر آزاد آقایان نیز می شود ، شناگران باید بر طبق رکورد ارائه شده در برگهای رسمی شرکت و به دسته های مقدماتی تقسیم شوند تا بر اساس رده بندی مسابقات مقدماتی در دو دسته ی نهایی A , B
قرار گیرند .
7- برنامه مسابقات شنا طبق جدول زیر است .
جدول
8- مدت برگزاری رقابتهای المپیک چهارده روز و مسابقات قهرمانی جهان ده روز است . مسابقات را می توان صبح ، بعد از ظهر یا شب برگزار کرد .
9- به نفرات اول تا سوم مسابقات نهایی انفرادی و تیمی قهرمانی جهان ، مدال های طلا ، نقره و برنز داده می شود .
10- در مسابقات قهرمانی جهان به کلیه ی شرکت کنندگان مقام های اول تا هشتم دسته های A , B
   به شرح زیر امتیاز داده می شود :
مسابقات انفرادی نهایی
دسته ی  B
 - 9،7،6،5،4،3،2،1
دسته ی  A -18،16،15،14،13،12،11،10
مسابقات امدادی نهایی
دسته ی B,  - 18،14،12،10،8،6،4،2
دسته ی  A - 36،32،30،28،26،24،22،20
11- در صورت تساوی تیم ها یا شناگران ، امتیازهای مقام مورد نظر به طور مساوی بین شناگران یا تیم ها تقسیم می شوند .
12- به منظور برگزاری مسابقات رسمی شنا افراد زیر مورد نیازند که به عنوان اعضای کمیته داوری ، مسئولیت مسابقات را بعهده دارند :
سرپرست اجرایی مسابقات :       1 نفر
سر پرست فنی مسابقات :          1 نفر
سر داور :                           1 نفر
استارتر:                         1 تا 2 نفر
داور استیل : 4 نفر ( در هرکنار استخر 2 نفر)
سرپرست داوران برگشت : 2 نفر (1 نفر در ابتدا و 1 نفر در انتهای استخر )
داور برگشت :1 نفر در ابتدا و 1 نفر در انتهای خط
منشی کل :   1نفر
منشی       2 نفر
هماهنگ کننده : 2 نفر
مسئول طناب خطا :1 نفر
گوینده :  1نفر
سرپرست وقت نگهداران :  1نفر
وقت نگهدار:        برای هر خط 3 نفر
سرپرست رده بندی :  1نفر
داور رده بندی : برای هر خط 1 نفر
13- برای کلیه ی شناگران و تیم های شرکت کننده باید صندلی و یا مکان مشخصی در نظر گرفته شود .
14- سرداور بر تمام مقام های برگزار کننده نظارت و تسلط دارد و در نهایت زیر نظر سرپرست فنی مسابقات انجام وظیفه می نماید . او موظف است طبق آخرین مقررات مصوب فینا ، مسابقات را اداره نماید.
15- اگر شناگری در عرض و یا در جهات دیگر وارد خط شناگر دیگر گردد و مزاحم او شود ، از دور مسابقات حذف می شود و باید سرپرست کل مسابقات  موضوع را به کمیته مسابقات گزارش دهد .
16- در رشته های کرال سینه و پشت ، هنگام برگشت ، تماس فیزیکی یک نقطه از بدن شناگر با دیواره استخر کافی است اما در شناهای قورباغه و پروانه ، شناگر باید با هر دو دست و به طور همزمان دیواره را لمس نماید .
17 – استفاده از تکنیک شناهای دیگر در هر مسابقه ای از رشته های چهارگانه  شنا ، خطا محسوب می شود.
18- پریدن شناگر به داخل آب قبل از شنیدن صدای سوت یا تپانچه داور استارت و همچنین پریدن شناگران در مسابقات امدادی قبل از برخورد دست شناگر قبلی با دیواره ، خطا محسوب می شود .
19- شناگران بایستی در همان خطی که شنا را شروع کرده اند مسابقه را به پایان برسانند و اگر در طول مسافت شنا بایستند و با پا در کف استخر راه بروند ، مرتکب خطا شده اند .
20- شناگران برای افزایش سرعت خود ، حق ندارند از وسائلی استفاده کنند که موجب افزایش سرعت می شود. همچنین نمی توانند از ابزاری استفاده کنند که شناور ماندن آنها را درآب آسان تر و طولانی تر می کند .

آموزش شنای پهلو

جزوه آموزش تخصصی شنا به روش های نوین ، آموزش مربیگری شنا ، آموزش امداد و نجات غریق اماکن آبی ، هیدروتراپی
[e-mail]                        **************
-----------------------------
 شنای پهلو

همان طوری که از نامش پیداست شناگر در حالی که به پهلو بر روی آب شناور است شنا می نماید در این شنا خستگی کمی به شناگر دست می دهد و به همین علت است که ناجیان غریق برای حمل غریق هایی که مسافت آنها با خشکی زیاداست از این نوع شنا استفاده می نمایند و این شنا همیشه جزء مورد امتحان ناجیان غریق می باشد حدود 80 سال قبل این شنا دارای مسابقاتی بود ولی از آن به بعد از مسابقات رسمی حذف گردید این شنا یکی از آسانترین شناها بوده و شناگران به راحتی می توانند بدین طریق شنا نمایند .
موقعیت بدن
بدن به حالت پهلو خوابیده و بر روی آب شناور می باشد سر طوری از پهلو در آب خوابیده است که دهان از خارج از آب نگه می دارد و در تمام مدت شنا دهان از آب خارج خواهد بود و به مانند دیگر شناها بدن باید حالت افقی خویش را بر روی آب حفظ نماید .
حرکت پاها
پاها در این شنا به حالت قیچی ضربه میزند در ابتدا یکی از پاها به عقب رفته در حالیکه پای دیگر به جلو برده می شود ودر عین حال بدن از پهلو بر روی آب دراز کش می باشد .
سپس پاها با یکدیگر نزدیک شوند قبل از توضیح مرحله به مرحله حرکت پاها و دست ها بایستی اشاره کنیم که قبل از اینکه این شنا را در آب انجام دهید بهتر است در خشکی مطابق شکل زیر اقدام به تمرین نمائید . سپس در آب با استفاده از گرفتن لبه ی استخر مطابق شکل زیر حرکت پا را تمرین کرده و بالاخره شنای کامل را در آب انجام دهید .
1- به پهلو به حالت کاملا کشیده دراز می کشیم دستی که زیر بدن است نیز کاملا" کشیده و در زیر سر طوری قرار دارد که کف آن به طرف زمین است .


2- پاشنه ها را به طرف باسن جمع می کنیم و دستی که کنار بدن بود را به طرف سینه بالا می بریم و دست بالای سر را به طرف سینه جمع می نمائیم .


3- در حالی که هنوز دستی که به موازات بدن بود در حال بالا آمدن بدن است پاها از یکدیگر جدا می شوند و دستی که کشیده در بالای سر قرارداشت به پایین آمده و از دست دیگر عبور می کند .


4- پاها به صورت قیچی به طرف هم جمع می شوند دست بالاتر شروع به کشش آب به طرف پایین و به موازات بدن مینماید ودست پایینی به صورت کشیده به طرف بالا حرکت می نماید .
 



شناگر برای مدت کوتاهی بایستی به همین وضع سر بخورد حرکت پا در این شنا همانطور که اشاره شد حرکت قیچی نامیده می شود .
تمرین های آموزش شنای پهلو
1- به پهلو به حالت کاملا کشیده دراز می کشیم برای تعادل بهتر یک دست تا 30 سانتی متر از سطح آب فاصله داشته باشد و با دست دیگر لبه ی استخر را بگیرید .


2- سپس در آب با استفاده از گرفتن لبه ی استخر مطابق شکل زیر حرکت پا را تمرین کرده و بالاخره شنای کامل را در آب انجام دهید .


برچسب‌ها: آموزش شنا , آموزش شنای پهلو

استرس اکسایشی در شناگران

در سالهای اخیر، مفهوم استرس اکسایشی (Oxidative Stress) ناشی از تمرین (تخریب سلولها در سطح مولکولی ناشی از افزایش متابولیسم اکسیژن) بطور گسترده تری در میان ورزشکاران و مربیان شناخته شده است. در حالیکه به حداکثر رسانیدن متابولیسم اکسیژن در عملکرد ورزشی مفید است، اما این امر به قیمت افزایش استرس اکسایشی که بطور بالقوه ای زیان آور است تمام می شود. به همین دلیل علاقه بسیار زیادی به نقش پیشگیرانه ضد اکسیدانت ها در رژیم غذایی ورزشکاران استقامتی پیدا شده است .

اخیراً تحقیق جدیدی توسط محققین یونانی بر روی شناگران انجام شده است که مشخص می کند استرس اکسایشی حتی کودکان ورزشکار را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. در این تحقیق 17 ورزشکار جوان با متوسط سن 10.1 سال با 12 نفر از همسالان غیر ورزشکار خود مقایسه شدند. در این تحقیق توجه خاصی بر روی دو نوع از شاخصهای خون که در ارتباط با افزایش استرس اکسایشی هستند، شد.یکی از این شاخص ها ماده (thiobarbituric acid-reactive substances) یا TBARS و دیگری، شاخصهای مربوط به ظرفیت پیشگیری کننده ضداکسایشی از قبیل گلوتاتیون (glutathione) یا GSH است که نشان دهنده حفاظت در مقابل استرس اکسایشی می باشند.

نتایج نشان دادند که کاهش گلوتاتیون (GSH) در ورزشکاران 37% کمتر از غیر ورزشکاران است، اما گلوتاتیون اکسید شده(GSSG)  (گلوتاتیونی که با رادیکالهای اکسیژن ترکیب شده است) تفاوتی را نشان نداد. این امر در عوض بدین معنی است که نسبت GSH به GSH/GSSG) GSSG) در شناگران 43% کمتر از غیر ورزشکاران است. علاوه بر این غلظت TBARS حدود 25% در شناگران در مقایسه با کنترلها (نشانگر حد بالای استرس اکسایشی) بالاتر بوده و کل ظرفیت ضد اکسایشی (معیاری از توانایی کل بدن در مقابله با استرس اکسایشی) در حدود 28% کمتر خواهد بود. هرچه این نسبت کمتر باشد استرس اکسایشی در بدن بیشتر است و ظرفیت کل ضد اکسایشی (معیاری از توانایی کل بدن در مقابله با استرس اکسایشی) در حدود 28% کمتر خواهد بود.

نویسندگان این مقاله عنوان می کنند که استرس اکسایشی در کودکان شرکت کننده در تمرینات شنا نسبت به همسالان غیر فعال خود افزایش، و قابلیت ضد اکسایشی آنان کاهش یافته است. این امر نشان دهنده این است که آنها ممکن است بیشتر در معرض استرش اکسایشی ناشی از تمرینات طولانی و سخت باشند.

این یافته ها سؤالاتی را برای ما بوجود می آورد، سؤالاتی از قبیل اینکه آیا کودکان که اغلب در رژیم غذایی شان به اندزه کافی میوه ها و سبزیجات ضد اکسید کننده وجود ندارد بایستی از مواد مغذی ضداکسید کننده استفاده کنند؟ و یا اینکه آیا افزایش در استرس اکسایشی می تواند اختلالات دیگری را برای بدن درحال رشد ایجاد کند؟

مراحل برنامه ریزی تمرین در شنـا

مراحل برنامه ریزی تمرین در شنـا

مراحل برنامه ریزی تمرین در شنـا عبارتند از :

1. تعیین و مشخص نمودن ابتدا و انتهای فصل
2. تعییـن اهداف ماکـروسیـکل
3. تعیین اهداف مزوسیکل
4. تعیین اهداف میکروسیکل
5. تعییـن جزئیات میکروسیکل
6. برنامه­ریـزی جلسه تمرین

۱- تعیین و مشخص نمودن ابتدا و انتهای فصل

     در گام نخست باید ابتدا و انتهای فصل تمرین مشخص شود. ممکن است تیم شما بهترین تیم استخر یا حتی بهترین تیم شهر باشد، با این حال باید ابتدا و انتهای فصل تمرین مشخص شود. مربی و شنــاگران باید بدانند که از چه تاریخی تمرینات آغاز خواهد شد و در چه تاریخ و مسابقه­ای باید نتیجه تلاشها مورد ارزیــابی قرار گیرد. در واژه علم تمرین به یک فصل تمرین، ماکروسیــکل می­گویند. بنابراین ماکروسیکل از یک مسابقه مهم تا مسابقه مهم بعدی است. تمام مربیان باید در گام اول ماکروسیکل تمرین را مشخص نمایند.

۲- تعییـن اهداف ماکـروسیـکل

     پس از آن که ابتدا و انتهای فصل تمرین مشخص شد، مربی انتظارات کلی خود از تیمش را در جدولی می­نویسد. این جدول به صورت فرضی نگاشته شده و بدیهی است که هر مربی باید با شناخت و تجربه خود اقدام به تعیین اهداف تیمش نماید. البته برنامه تعیین شده باید به صورت مکرر مورد بازبینی قرار گیرد تا در صورت نیاز تعدیل شود.

۳- تعیین اهداف مزوسیکل

     پس از تعیین اهداف کلی فصل، ماکروسیکل را به بخش های کوچکتری تقسیم می کنیم تا بتوان در مراحل قابل کنترل تری فصل تمرین را پیش برد. برخی مربیان هر 3 تا 8 هفته تمرین را یک بخش کوچک در نظر می گیرند و آن را مزوسیـکل می نامند. سپس مزوسیکل را به هفته های تمرین تقسیم نموده و هر هفته را میـکروسیکل می­نامند. بنابراین هر مزوسیکل، 3 تا 8 میکـروسیکلی است که با اهداف ویژه ای تشکیل شده است­.

ماکروسیکل

1 فروردیــن - 1 تیــر 1390

مزوسیکل

مزوسیکل 1

مزوسیکل 2

مزوسیکل 3

مزوسیکل 4

هفته

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

هدف کلی

آماده سازی عمومی

آماده سازی اختصاصی

آماده سازی رقابتی

تیپـر و مسابقه

انتقال

اهداف جزئی

بهبـود ظرفیت هوازی بهبـود تکنیــک بهبـود انعطاف­پذیـری

بهبـود ظرفیت هوازی بهبـود تکنیـک بهبـود سرعت

حفظ ظرفیت هـوازی بهبود مهارت مسابقه­ای

ریــکاوری

حفظ ظرفیت هـوازی

 

 

هفته­های اول تا سوم به عنوان مزوسیکل 1 ، هفته­های چهارم تا ششم به عنوان مزوسیکل 2، هفته های هفتم تا نهم به عنوان مزوسیــکل 3 و هفته­های دهم تا دوازدهم به عنوان مزوسیکل چهارم در نظر گرفته شده است. سپس برای هر مزوسیــکل نــامی در نظر گرفته می­شود که نشان دهنده اهداف کلی آن مزوسیــکل است. اگرچه واژه­ها در میان مربیــان متفاوت است اما واژه­های آماده­ســازی عمومی، آماده­سـازی اختصاصــی، آماده سازی رقابتی، تیپــر و انتقال در میان مربیــان بیشتر مورد استفاده قرار می­گیرد.

۴- تعییـن اهداف میکروسیـکل

     پس از تعیین اهداف مزوسیکل باید اهداف هر هفته یعنی میکروسیکل­ها را در جدولی که اهداف کلی هر میکروسیکل را نشان می دهد تعیین نمود.

 ۵- تعییـن جزئیات میکروسیکل

بدیهی است که هدف هر جلسه تمرین باید در راستای هدف آن هفته (میکروسیکل) و در نهایت هدف مزوسیکل و ماکروسیکل باشد. در این گام مربیان باید اهداف دقیق تمرین را مشخص نمایند و سپس بر اساس اولویت آنها را در برنامه روزانه قرار دهند. پیشنهاد می­شود مربیان در هر جلسه تمرین به نکات تکنیکی، مهارت­های مسابقه­ای، فیزیولوژیکی (به ویژه بهبود ظرفیت هوازی) و روانی توجه نمایند و برای هر یک مقداری تمرین در نظر بگیرند.

۶- برنامه­ریـزی جلسه تمرین

پس از آن که طرح کلی تمرین بدست آمد، شما می­توانید برنامه روزانه را طراحی نمایید. از این مرحله به بعد باید برنامه را به صورت جزئی یادداشت نمود و از تمرینات بسیار متنوع شنـا، تعدادی را انتخاب و آنها را در برنامه قرار داد. برای تحقق اهداف خود می­توانید از تمرینات مختلفی بهره ببرید. در حقیقت برای انجام هر کاری راه­های مختلف وجود دارد و شما باید ابزار مناسب را برای محقق ساختن اهدافتان مشخص نمایید.

اخطار در مورد احتمال عفونت گوش

7- به دلیل تماس مستمر گوش ها با آب ، احتمال بروز عفونت در گوش ها وجود دارد . این عارضه ممکن است در گوش خارجی یا داخلی ایجاد شود . اگر چه حالت های دردناک اولیه در گوش خارجی و یا سوراخ شدن پرده ی صماخ ( به علت عفونت های قبلی یا جراحی ) ممکن است سبب اجتناب افراد از شنا کردن گردد ، ولی غالبا این ناراحتی ها باعث قطع تمرین توسط شناگران نمی شود . می توان با استفاده از گوشی های دست ساز و تجاری یا با آغشتن پنبه به پماد و قرار دادن آن درگوش ها همراه با استفاده از کلاه شنا ، تا حدودی از ورود آب به درون گوش ها جلوگیری کرد .
افرادی که دچار درد گوش می شوند ، بویژه آنهایی که قبلاً دارای ناراحتی های عفونی و یا سابقه جراحی گوش بوده اند باید به پزشک مراجعه کنند و درمان شوند و با اجازه ی پزشک متخصص به شنا کردن و یا انجام دادن تمرینات شنا بپردازند .
افرادی که آب وارد گوش آنها می شود اما درد و عارضه ی خاصی ایجاد نمی کند بهتر است از گوش پاکن های بهداشتی که در داروخانه ها وجود دارد استفاده کنند و از ورود اشیاء آلوده و سخت به درون گوش خودداری نمایند .