فیزیولوژی شنا

شناگران اغلب دوبار در روز و شش روز در هفته به تمرین در استخر می پردازند. بیشتر آنها با سرعتهای زیر بیشینه و با هدف بهبود سازگاریهای هوازی و تکنیکهای شنا و برخی نیز با تمرینهای اینتروال با بیشترین شدت و به شکل مختلط با هدف افزایش سرعت و ظرفیت ویژه جسمانی که بستگی به مسافتهای مسابقه دارد به تمرین می پردازند.

مطالعاتی که درباره نیاز به انرژی برای تمرین شناگران انجام شده است نشان دهنده نیاز به انرژی فراوان برای اینگونه تمرینهاست.

شرمن و مگلیسکو انرژی مورد نیاز روزانه برای شناگران مرد را بین 4016 – 5402 و در زنان در حدود 3394 – 4016 کیلوکالری برای مدت زمانی در حدود 4 ساعت تمرین در روز برآورد کرده اند. چندی پیش نیز در مطالعه ای که توسط ترپ و همکارانش انجام شده بود، آنها مجموع انرژی مصرفی شناگران در یک گروه زن را برآورد کردند. این شناگران روزانه بین 5 تا 6 ساعت تمرین کرده و حدود 17500 متر و 5 روز در هفته به شنا می پرداختند. انرژی مصرفی آنها در این مدت به صورت میانگین در حدود 1/2± 4/23 مگاژول به شکل روزانه بوده است. مقدار مصرف انرژی از اطلاعات به دست آمده، جمع آوری و برآورد شده است. بر اساس اطلاعات به دست آمده، برآورد شد که ورزشکاران در بین روزهای تمرین حدود 43 درصد توازن منفی انرژی داشته اند. شناگر سعی می کند با تولید نیروی جلو برنده کافی بر نیروی مقاوم آب غلبه کند و خود را به سمت جلو ببرد. همچنین او سعی می کند، تا با کمترین انرژی به سمت جلو شنا کند. زمانی که مقاومت افزایش پیدا می کند، مصرف انرژی نیز به صورت چند برابر افزایش پیدا می کند(کشش). در هر درجه از سرعت شنا، اشخاص متفاوت دارای کشش متفاوتی هستند که در شناگر بستگی به شکل و ساختمان بدن و درجه مهارت او در شنا دارد.

هولمر نشان داد که مصرف انرژی در شناهای پروانه و قورباغه نسبت به شناهای آزاد و پشت در حدود دو برابر است. این تفاوت به دلیل نوع شناها و ویژگی های آنهاست. بنابراین پاسخهای بدن به مقدار زیادی بسته به تجربه شناگر در سرعتهای متفاوت است و نمی توان آنرا با دوچرخه سواری و دو با سرعتهای متفاوت مقایسه کرد.

شناگران در دامنه ای در حدود 20 ثانیه (50 متر آزاد) تا حدود 15 دقیقه (1500 متر آزاد) به رقابت می پردازند. از نظر تقسیم بندی سنتی در مورد مقدار تولید انرژی، شناگران مثل دوندگان نیمه استقامتی هستند. بنابراین شناگران باید در هر دو زمینه استقامت و سرعت برای تبدیل کردن توان درونی خود به انرژی تمرین کنند.

بنابراین، این حقیقت که این فعالیت به جای آنکه روی خشکی انجام شود در داخل آب انجام می شود، ما را در درک نیازهای این ورزشکاران بیشتر کمک می کند. نکته دیگری که در شنا وجود دارد، مقاومتی به نام آب است که حرکت در آن به سمت جلو از هوا سخت تر است. به دلیل همین نیرو، مهارت شناگران در کاهش مقاومت، بستگی به کاربرد مفید نیروهای جلو برنده و درک نیازهای جسمانی داشته و کار از یک جداسازی و بررسی ساده، بیشتر و نیازمند شناختن بیشتر موضوع است.

هولمر مصرف انرژی بین شناگران را توانایی ها و سطوح مهارتی مختلف مقایسه کرد. او فهمید بین شناگران با تجربه و کم تجربه، شناگرانی که در یک سرعت و مسافت معین مصرف انرژی کمتری دارند که از مهارت بیشتری برخودارند. برای مثال در شنای با سرعت 8/0 متر در ثانیه، افرادی که به صورت تفریحی شنا می کنند 1/4، شناگران خوب 6/2 و شناگران نخبه 2 لیتر اکسیژن در دقیقه مصرف می کنند.

در تحقیقی که توسط ون هندل و همکاران وی انجام شد، آنها مصرف انرژی در شنا را با سرعتی معادل 2/1 متر در ثانیه برای زنان و مردان اندازه گیری کردند. زنان دارای میانگین اکسیژن مصرفی معادل 28 میلی لیتر در دقیقه در ازای هر کیلوگرم از وزن بدن بودند در حالیکه در مردان این مقدار 36 میلی لیتر در هر کیلوگرم از وزن بدن است.

از طرف دیگر کارشناسان اغلب ورزشهای سرعتی را جزء ورزشهای بی هوازی و ورزشهای استقامتی را جزء ورزشهای هوازی دسته بندی می کنند. به هر حال، همه ورزشها نیازمند ظرفیت زیاد از لحاظ شدت تمرین و استقامت هستند. سرعت و شدت تمرین از عوامل اصلی تعیین کننده مسیرهای هوازی، یا بی هوازی هستند. مسیرهای هوازی مقدار کمی از انرژی مورد نیاز برای ورزشهای سرعتی را فراهم می آورند.

اخطار در رابطه با تورم زانوها

9- باز شدن و تا شدن مکرر زانو و انجام حرکات پا در انواع شنا به ویژه شنای قورباغه ، فشار زیادی بر زانو وارد می کند . این فشار و درد ناشی از آن با راه رفتن و بالا و پایین رفتن از پله ها ، چمباتمه زدن ، حرکات زانو و نشستن طولانی تشدید می گردد. در مواردی نیز پس از فعالیت ، زانو متورم و دردناک می شود . البته درد زانوی شناگران معمولا به رشته ی شنای آنها و شدت تمرین بستگی دارد و با مدتی استراحت بهبود پیدا می کند . در غیر این صورت ، استفاده از داروهای مسکن و گذاشتن کیسه ی یخ و بانداژ ، در کاهش درد و بهبود آن موثر خواهد بود .
اما توصیه ی اساسی به افرادی که دچار زانو درد می شوند این است که مدتی تمرین را کنار بگذارند و با اقدامات فوق الذکر به مداوای آن بپردازند تا درد مزمن نشود . پس از بهبود نیز توصیه می شود از انجام حرکات و تمریناتی که به زانو فشار وارد می کند از قبیل استارتها ، برگشت ها و برخی تمرینات شدید پا مثل پای قورباغه و یا حرکات پا با استفاده از کفش غواصی ، جداً پرهیز نمایند .

آموزش تصویری شنای کرال پشت بخش ۲

اجرای کلیه ی حرکات دست وپای کرال پشت با هم توصیف حرکت
اجرای حرکات دراین مرحله مانند دو قسمت گذشته که توضیح داده شد ، است ولی موضوع اصلی هماهنگی و همکاری منظم حرکات دست و پاها با یکدیگر است. توجه داشته باشید که با دو حرکت دست چپ و راست یعنی هر دودست هرکدام یکبار یک دور می زنند، پاها حداکثر شش بار حرکت می نمایند.

حرکت ویا کشش وفشار دست ها عامل بسیار مهم و موثری درپیش روی شناگر می باشند و درمقابل حرکت پاها، اصولا در حفظ تعادل وثبات شناگر نقش مهمی را ایفا می نمایند. هنگامی که درپایان مرحله ی فشار دست در زیر آب به طرف پایین است و آماده ی خارج شدن از آب می باشد،حرکت پای همان سمت ، به طرف بالا و سطح آب است. این عمل باعث می شود که از بالا و پایین رفتن کمر جلوگیری شود. چرخش ملایم بدن حول محور طولی آن، باعث می شود که حرکت دست در خارج از آب  و خم شدن آرنج درزیر آب آسانتر صورت گیرد.
موقعیت بدن درشنای کرال پشت بدن شناگر در کرال پشت باید به مانند دیگر شناها درحالت افقی و موازی با سطح آب باشد . وبدین منظور بایستی از فروافتادن پاها جلوگیری نمود وهمچنین باید در نظر داشت که در موقع ضربه های پا ، پنجه بیرون نزند. ویا زانوها از آب خارج نگردند، سرحالتی به مانند خوابیدن معمولی دارد منتهی خوابیدن بدون استفاده از بالش، کسانی که دارای قدرت شناوری خوب بوده ویا ضربه های پای قوی دارند می توانند سر را کمی به سمت سینه خم نموده وچانه را به سینه نزدیک نمایند. درهمه حال باید متوجه بود که لگن پایین نیفتد و حالتی خمیده به بدن شناگر ندهد.مطالعات مشاهده ایی از روی فیلم های تهیه شده از شنای کرال پشت این نکته را کاملا روشن ساخته است که بدن شناگر یک گردش حول محور طولی دارد که حدود 90 درجه است که 45 درجه ی آن به سمت چپ و45 درجه ی آن به سمت راست می باشد. شناگر نباید از این گردش جلوگیری نموده ویا اینکه خودش سعی نماید بدنش را بچرخاند، بردن دست به بالای سر و فرو بردن دست درآب کشش زیر آب خودش این چرخش را به وجود خواهد آورد.
اشتباه های رایج و روش صحیح آن اشتباه : پاها و زانو ها هنگام حرکت پا از آب خارج شوند.صحیح : باسن درسطح آب و بدون زاویه در ناحیه ی مفصل لگن خاصره از خم شدن بیش از اندازه ی زانو جلوگیری شود، ضمنا حرکت پا از ناحیه ی لگن خاصره شروع شود.
اشتباه : کشش مستقیم دست درزیر آب
صحیح : خم نمودن آرنج درمرحله ی کشش وفشار درزیر آب و چرخش ملایم بدن حول محور طولی .
اشتباه : بالاگرفتن سراز آب و فرو رفتن باسن در داخل آب.
صحیح : قسمت خلفی گردن (پشت گردن ) روی آب قرار گیرد. و مفصل لگن نیز باز باشد.
چهارمین بخش آموزش حرکت دست باتنفس "توصیف حرکت" همراه با دودست کامل با یک ستروک ( Stork ) کامل ، یک بارعمل دم ویک بارعمل باز دم انجام می گیرد. ریتم و آهنگ تنفس به شرح زیر می باشد. زمانی که یک دست در خارج از آب است عمل دم ودر مرحله ای که دست دیگر ازآب خارج می شود عمل بازدم صورت می گیرد.
اشتباه های رایج وروش صحیح آن اشتباه : به یک ستروک کامل عمل دم وبازدم چندین بار انجام گیرد.صحیح : زمانی که یک دست خارج از آب است عمل دم وزمانی که دست دیگردرخارج از آب است عمل بازدم انجام میگیرد.
حرکت دست با تنفس
پنجمین بخش آموزش ، عمل تنفس با اجرای تمام مراحل حرکت دست وپا توصیف حرکت تنفس در کرال پشت راحت تر از دیگر شنا هاست ، به این علت که سر درتمام مدت درخارج از آب قرار دارد و مشکلی جدی برای شناگر بوجود نمی آورد. ولی آنچه که بایستی بدان توجه داشت اینست که شناگر نبایستی خیلی تند تند تفس گیری نماید و درعین حال نبایستی عمل هواگیری کشیده و طولانی باشد. و برای اینکه شاگرد بتواند بهترین حالت را بدست آورد بایستی به او گفت : با خارج شدن یک دست از آب عمل دم را انجام بده و با خارج شدن دست دیگرعمل بازدم را .
این شیوه وروش برای کسانی که می خواهند هواگیری را بطور منظم درکرال پشت یاد بگیرند. فرمول بسیارمناسبی است.
تمرین های آموزشی 1-    شنای کرال پشت درمسافت های کوتاه با تاکید بر تنظیم ریتم عمل دم وبازدم .2-  تحکیم درهماهنگ کردن کلیه ی حرکات شنای کرال پشت ( منظور حرکت دست ، و عمل تنفس است) توسط  پیمودن بین15-20 متر درآب . سعی کنید بین هر دو تمرین زمانی مناسب برای استراحت منظور شود.
برگشت در کرال پشت
اولین نکته ای که در هنگام برگشت کرال پشت باید به آن توجه شود ، تشخیص صحیح  و دقیق  شناگر از دیوار می باشد . شناگران کم تجربه و جوان درهنگام برگشت سالتوی کرال پشت ، اغلب چندین بار چرخش کرده و به عقب نگاه میکند تا فاصله خود را از دیوار تشخیص دهند این عمل نه تنها باعث کاهش سرعت می گردد  بلکه اتلاف دقت بیشتری را نیز به دنبال دارد .
برای اینکه برگشت  سالتوی کرال پشت خوب و صحیح انجام شود ، شناگر باید بیاموزد که که چگونه سرعت خود را به مسیر مخالف انتقال دهد اگر در زمان برگشت شناگر از سرعت خود بکاهد و سپس  عمل برگشت را انجام دهد باید برای رسیدن به سرعت دلخواه نیروئی اضافه مصرف کند .
برگشت سالتوی  کرال پشت به روشهای  مختلف انجام می شود و چنین به نظر می رسد که هر شناگر روشی را انتخاب میکندکه با شرایط فیزیکی او  تناسب بیشتری داشته باشد پس اگر یک روش خاصی از برگشت سالتوی کرال پشت برای یک شناگر مطلوب باشد دال بر این نیست که  برای سایر شناگران هم مطلوب است . پس باید نوعی از برگشت انتخاب شودکه به بهترین وجه متناسب با شرایط یک شناگر بخصوص باشد .
تدارک برای برگشت برای اینکه برگشت سالتو خوب و سریع انجام شود شناگر باید فاصله ی بین خود و دیوار استخر را دقیق تشخیص دهد لذا اطراف  استخر را باید خوب بشناسد.  یک شناگر پشت رو خوب و با تجربه موقعیت اشیایی را که در اطراف استخر  قراردارند خوب می داند ، برای مثال  او واقف است که سکوی ناجی پرچم برگشت کرال پشت و یا علائم سقف در چه موقعیتی هستند واز این علائم استفاده کرده و موقعیت خود را در استخر تشخیص  می دهد .

لمس کردن دیوار : اگر شناگری استخر را خوب بشناسد و بداند که چه زمان به دیوار نزدیک می شود ، در زمان  مناسبتری می تواند آخرین ستروک را به برگشت منتقل نماید . بدین ترتیب شناگر همزمان با آخرین ستروک ( ... )  دست و بازوی خود را از آب بیرون کشیده و همراه با بالا تنه ( کمر به بالا )  به دیوار حمله می کند .
این عمل باعث می شود تا نیروئی  در مسیر شنا تولید شود ضمن اینکه در هنگام برگشت نیروی حاصل از سرعت شناگر نیز یک  عامل کمک کننده  و سرعت دهنده بر گشت خواهد بود .
نا گفته نماند که به دلیل  محاسبه غیر صحیح شناگر در هنگام برگشت ، اگر چند سانتی متر از دیوار فاصله داشته باشد اعمال فوق ( حمله به دیوار  و انتقال سرعت شنا به مسیر جدید )  جبران کننده محاسبه غیر صحیح خواهد بود .

در هنگام برگشت دستی که در خارج از آب حرکت  می نماید وقتی به حدود  چشم  ، یورش به  دیوار را متوقف می کند ضمن اینکه سر نیز  به طرف عقب و پایین ، به زیر سطح آب کشیده می شود در حالی که آرنج به طور کامل باز است سعی کنید 30 تا 40 سانتی متر زیر سطح آب را لمس کنید .
دست و بازوی شناگر در هنگام لمس کردن دیوار بهتر است به طرف پایین و اریب در جهت مسیر برگشت دیوار را لمس نماید . ضمن اینکه به حرکت پای خود ادامه میدهد اجازه دهید که آرنج (آموزش شنا دستی که دیوار را لمس کرده ) خم شود .

این عمل باعث  می شود که بدن بیشتر به دیوار نزدیک شود.
به علاوه توسط باز کردن مفصل آرنج همراه با فشار آوردن به دیوار کمک می شود تا چرخش بهتر انجام شود .
برچسب‌ها: ">،

آموزش کامل شنای پروانه

یکی از زیباترین و مشکل‌ترین انواع شنا است که در اکثر مسابقات معتبر جزو پر بیننده‌ترین انواع شناست. در حالی که دیگر انواع شنا توسط مبتدیان به راحتی انجام می‌شود، پروانه نیاز به تکنیک مناسب دارد تا صورت گیرد. بسیاری از نوآموزان پروانه را سخت‌ترین نوع شنا می‌دانند. در این نوع شنا حرکت پاها مانند حرکت دلفین در آب است و از کمر آغاز می‌شود دستها نیز بطور هم‌زمان و از طرفین به سمت جلو پرتاب می‌شود و و هم‌زمان با این عمل سر از آب بیرون امده و هواگیری انجام می‌شود.
تاریخچه
این شنا درسال‌های ۱۹۳۰ از تحول شنای قورباغه سنتی بوجود آمد. در سال ۱۹۵۶این شنا به طور رسمی وارد مسابقات المپیک شد. اولین مرحله تحول شنای قورباغه ابداع مرحله خروج دست از آب بود که بطور چشمگیری سرعت شناگر را از طریق کاهش نیروهای مقاوم، بدون نقص قوانین شنای آن زمان، افزایش داد. بلافاصله پس از آن، شیوه پا زدن دلفین که ماهی با هوش دریاهاست ابداع شد، که درآن هر دو پا به جای حرکت در صفحه افقی در شنای قورباغه در صفحه عمودی و به طور همزمان حرکت می‌کردند که این روش، خود سهم زیادی در کسب سرعت بیشتر نسبت به شنای قورباغه داشت.



فنون و مهارت‌ها استارت پروانه
استارت پروانه، شبیه به استارت کرال سینه است.
وضعیت بدن
وضعیت بدن درشنای پروانه از بعضی لحاظ به کرال سینه شباهت دارد با این تفاوت که حرکت دست‌ها و پاها تک تک انجام نمی‌شوند بلکه هر دو دست با هم و هر دو پا با هم حرکت را انجام می‌دهند. شناگر به شکم روی آب قرارمی گیرد و سعی می‌کند نیروی مقاوم را با پایین گرفتن سر، بالا بردن نسبی پاها، کاهش حرکت‌های بدن به سمت بالا و پایین عمل کشش و خروج از آب را انجام می‌دهند و کنترل حرکت بدن درحین اجرای هر دو مرحله یا هر یک از آنها کار مشکلی است، لذا شناگر باید سعی کند همواره در طی یک دوره کامل حرکت، حالت افقی بدن خود را حفظ کند. حرکت همزمان دو دست در این شنا برای شناگر یک مزیت نیز به همراه دارد و آن اینست که دیگر وی نگران حالت عدم تعادل یا چرخش پای مخالف به خاطر حرکت دست مخالف نمی‌باشد و درنتیجه نیروی مقاوم از این نظر افزایش پیدا نمی‌کند.
وضعیت سر حرکات سر که حرکت موجی بدن را موجب می‌شود باید آرام باشد. شناگر قبل از اتمام مرحله پیشران دست و زمانی که سر متمایل به بالا می‌شود و چانه در سطح آب روبه جلو حرکت می‌کند، عمل نفس‌گیری را انجام می‌دهد . همچنان که دستها برمی‌گردند (مرحله استراحت)، سر حرکت رو به پایین خود راشروع می‌کند و حرکت با ورود دستها به آب کامل می‌شود تا اینکه بدن به حالت کشیده (خطی) درآید. عملکر پا
پا زدن دراین شنا درعمل شبیه پا زدن در کرال سینه است، با این تفاوت که دراین جا هر دو پا همزمان با هم حرکت می‌کنند، بنابر این تعداد ضربه‌های پا درطی یک دور شنای پروانه به طور عمومی از کرال سینه کمتر می‌باشد. درحالی که بدن کشیده درسطح آب قرار دارد، باسن قدری خارج از آب قرار می‌گیرد. دراین حالت پاها بسته و در حدود ۳۰ سانتی متر در زیر آب است. هنگام به حرکت درآوردن ساق پا، باسن قدری به داخل آب کشیده می‌شود، درهمین حال به دلیل خم شدن مفصل لگن خاصره، ران نیز کمی به داخل آب کشیده می‌شود. دراین موقعیت کف پا به طرف سطح آب به حرکت در می‌آید که نهایتاً در قسمت پشت زانو، درمفصل زانو، زاویه ۹۰ درجه ایجاد می‌شود، درچنین حالتی جلوی ساق پا و روی پا به طرف پایین و عقب، فشار بر آب وارد می‌کنیم که درنتیجه منجر به پیشروی و شناورشدن شناگر در سطح آب می‌شود.

کرستن (kersten) اثر دو نوع ضربه دلفین را مورد بررسی قرار داد – ضربه الف: ( حداکثر عملکرد زانو- حداقل مفصل ران ) و ضربه ب: ( حداکثر عملکرد ران – حداقل عملکرد مفصل زانو ) را در مسافت ۱۰ یارد با یکدیگر مقایسه کرد. وی به این نتیجه رسید که اجرای کامل حرکت با ضربه (الف) بود.

حداکثر حرکت مفصل زانو حداقل مفصل ران = نتیجه بهتر

توجه: شناگران نباید پاها را صاف نگاه داشته و با باسن و کمر ضربه بزنند.

۱- پاها در پایین‌ترین مرحله ضربه خود حدود ۶۰ سانتی متری عمق آب قرار می‌گیرند، ولی باسن در سطح آب باقی می‌ماند. ۲- پاها به طرف بالا آمده بدون اینکه شکستگی در ناحیه زانو دیده شود . این حرکت بسیار مفیدی است که درشناگران با پاهای قوی مشاهده می‌شود البته در این حرکت هیچ نشانه‌ای از پیشروی وجود نخواهد داشت . ۳- حرکت پاها در حال کشیده بودن به طرف بالا ادامه دارد و این عمل باعث پایین رفتن باسن می‌شود . ۴- قسمت بالائی پاها (ران‌ها) شروع به ضربه زدن به طرف پایین می‌نماید و قسمت پایینی رفتنش را به طرف بالا ادامه می‌دهد چنین حرکتی ترکیبی به علت وجود شکستگی در مفصل زانو بوجود می‌آید . ۵- سرعت پایین رفتن قسمت بالائی پاها (ران‌ها) بیشتر شده و با افزایش شکستگی مفصل زانوها، پنجه، مچ و کف پا تا حدود سطح آب بالا می‌آید . باسن در این حالت در پایین‌ترین سطح خود نسبت به سطح آب قرار دارد . ۶- زانو در این حالت حدود ۹۰ درجه می‌باشد و در اینجاست که پنجه کشیده شده و آماده ضربه و حرکت به طرف پایین است. ۷- در این زمان با زدن ضربه نیروی پیش برنده پاها تولید می‌شود. سرعت حرکت ضربه به پایین در حدود دو برابر سرعت بالا آوردن پا است . این در حالی است که مفصل مچ پا کشیده شده و سرپنجه‌ها به طرف داخل متمایز گشته‌است و در این حالت است که اهمیت مچ پاهای کشیده شده و مفصل قابل ارتجاع و انعطاف مچ پا معلوم می‌شود.
تمرین‌های آموزشی کارآموز شناگر با در دست داشتن تخته شنا اقدام به زدن پای دلفین می‌کند. در ابتدا مشکل می‌باشد اما با تکرار و تمرین کار آموز پیشرفت خود را مشاهده می‌کند.

۲- در آبی که عمق آن تا حدود کمر است در حالی که زانوها خم و بدن به طرف جلو متمایل است قرار می گیریم. در همین حال به طرف جلو و بالا در آب جهش می کنیم به طوری که ابتدا دست ها و سپس ساعد و به همین ترتیب سایر قسمت های بدن در آب داخل می شود.


۳- تکرار تمرین شماره دو با این تفاوت که این بار در داخل آب از روی یک مانع پرش می نماییم. توجه داشته باشید که مانع با ارتفاع زیاد از سطح آب قرار نداشته باشد. پس از جهش از روی مانع و فرود آمدن در داخل آب با گرفتن سر به عقب قوسی در بدن ایجاد می کنیم تا بدن را به سطح آب هدایت کنیم. مانع می تواند دست کشیده نفر دوم و یا چوبی باشد که با ارتفاع حدود ۱۰ سانتی متر بالاتر از سطح آب قرار دارد.


۴- پرش از روی مانع و عبور از بین پای فردی که به فاصله یک متر از مانع قرار دارد.

۵- کارآموز شناگر با فرمان مربی با سرخوردن و با زدن ضربه کوچک( اول) و ضربه دوم پای دلفین قوسی در بدن ایجاد می کند وبعد روی خود می ایستد.

۶- بعد از کمی پیشرفت کارآموز شناگر سعی می کند عرض استخر را با ضربه پای دلفین ( پروانه) طی کند. در ابتدا پیشروی ندارد ولی با اراده و همت و تلاش راحت عرض استخر را طی می کند.
اشتباه‌های رایج و روش صحیح آن
اشتباه : چنانچه پا و ساق پا بیش از اندازه از آب خارج شوند.

صحیح: باسن و زانو باید در داخل آب باشند تا بدین وسیله خمیدگی کمی در ناحیه مفصل تهیگاهی ایجاد شود.

اشتباه: باسن با زانوهای کاملاً کشیده به طرف پایین و بالا حرکت کند و نشیمنگاه بیش از حد از آب خارج شود.

صحیح: زمانی که باسن در زیر آب است زانو باید در عمق بیشتری از آب قرار داشته باشد در هنگام وارد کردن ضربه توسط ساق و روی پا بر آب باسن قدری متمایل به طرف سطح آب خواهد بود.
عملکرد دست
حرکت دست‌ها در شنای پروانه ( همانند وضعیت بدن و عملکرد پا) تا اندازه زیادی به حرکت دست در شنای کرال سینه شباهت دارد. چون در این شنا، مرحله کشش و مرحله بازگشت به حالت اولیه (حرکت دست در خارج آب) با هر دو دست و بطور همزمان انجام می‌گیرد، لذا پاره‌ای از حرکت‌های اساسی دست ضرورتاً تغییر پیدا می‌کند.
مرحله کشش
این مرحله، دست ها( کف دست به پایین و کمی به سمت خارج) جلوتر از حد شانه و کمی دورتر از محور طولی بدن نسبت به شانه‌ها وارد آب می‌شوند. و کف دست‌ها دو علامت سؤال را در زیر آب ترسیم می‌کنند.


ترسیم علامت سؤال در زیر آب به این طریق است که ابتدا دست‌ها از محور میانی بدن فاصله می‌گیرند و پس از این که به اندازه کافی به خارج بدن کشیده شدند بازو‌ها به طرف داخل کشیده می‌شوند و در این هنگام است که آرنج‌ها خم می‌شوند . توجه داشته باشید که همانند بازوها، مچ و دست پس از این که به اندازه کافی به خارج کشیده شدند به طرف یکدیگر نزدیک می‌شوند، بطوری که هر دو دست در حالی که در جهت عقب و داخل و به سمت خط میانی بدن کشیده می‌شوند از زیر خط شانه‌ها عبور کرده و سرانجام به سمت خارج و بالا رفته تا حرکت را در حدود ران‌ها به پایان برسانند.

نیروهای پیش برنده تولید شده در زمانی که دست‌ها به طرف خط میانی بدن حرکت می‌کنند، معمولاً کم است و در این مرحله نیروی بالا برنده عامل اصلی حرکت است. در حرکت دست‌ها به سمت عقب معمولاً نیروی کشش بوجود می‌آید.

مرحله بازگشت به حالت اولیه- در پایان مرحله کشش، دست به صورت مستقیم و کف دست ها به سمت داخل می باشند. پس از این وضعیت شناگر دست های خود را به سمت خارج می چرخاند و سپس آنها را از طرفین به سمت جلو پرتاب می کند به طوری که همواره سعی دارد دست ها در نزدیکی سطح آب عمل کنند، و در همین حال آنها را به سمت نقطه ورود به آب هدایت می کند.

باید توجه داشت که ، وضعیت خمیده آرنج و عمل بالا آوردن آرنج در مرحله بازگشت به حالت اولیه در شنای کرال سینه حداقل به دو دلیل در شنای پروانه رعایت نمی شود:

۱- از نقطه نظر ساختار آناتومیکی چرخش مفصل شانه بدون همراهی چرخش بدن غیر ممکن است .

۲- حفظ تعادل دست ها به وسیله یکدیگر در حرکت همزمان آنها به سمت جلو نیاز به چنین حرکتی را برطرف می سازد.
تمرین های آموزشی
۱- در آبی که عمق آن تا کمر می باشد جهش دلفین مانندی انجام می دهیم. و در این هنگام همزمان با کشش دست ها ضربه پای پروانه نیز زده می شود( زانوها خم و شروع حرکت پا از کمر).


۲- تکرار تمرین شماره یک با این تفاوت که به محض اینکه شانه ها و سر، از آب خارج شدند بلافاصله دست ها به جلو، در داخل آب فرو می روند و در این زمان نیز صورت مجدداً در روی آب قرار می گیرد.

۳- کارآموز شناگر در حالی که عمق آب تا کمر باشد، خم شده و حرکت دست پروانه را انجام می دهد.

۴- تمرین دست شنای پروانه همراه با پای کرال سینه.
” کوتاه اما با اهمیت”
توجه: انداختن دست به جلو فقط در یک لحظه کوتاه است که نیروی وارده دست ها را به سمت جلو پرتاب می نماید، برای اینکه شناگر چنین عملی را انجام دهد به او می گوییم پس از شروع پرتاب بایستی دست هایت در موقع ورود به آب شل و راحت باشد. اگر دقت کرده باشید متوجه می شوید که کف دست در ابتدای خروج متمایل به بالا برده در طول طی مسیر متمایل به خارج می گردد. نقش جنبش پذیربودن مفصل شانه در چنین حرکتی به خوبی نمایان می شود و به همین دلیل است که مسئله جنبش پذیری ( بخصوص مفصل شانه) و کشش عضلات بسیار با اهمیت است. حرکت دست ها که یک دایره یا سیکلی را طی می کند بایستی بطور پیوسته و آهنگ صحیح باشد و در هیچ جا قطع نشود و حتی بعضی مواقع آهنگش متغییر ننماید. به طور مثال: در موقع ورود دست به آب اگر حرکت دست توسط شناگر کند شود وقفه ایی در کل حرکت بوجود آید باعث فروافتادن بدن در آب می شود و این یکی از اشتباه های متداول شناگرهای مبتدی پروانه رو می باشد. یا اینکه وقتی دست ها از خارج به آب برخورد می نمایند باید توسط همان آب کنترل شوند نه اینکه شناگر به عضلاتش ورود دست به آب را کنترل نماید.

برای اینکه پای دلفین خوب زده شود، کار آموز شناگر حتماً بایستی برای بوجود آوردن موج ابتدا از دست هایش که در جلو می باشد حرکت( عمل و عکس العمل) را فراموش نکند یعنی اول دست ها بعد سر، بعد باسن و در مرحله آخر پاها موج را بوجود می آورند.
سومین بخش آموزش اجرای کلیه حرکات دست و پا و تنفس
با وجود اینکه بلند کردن سر از روی آب موجب افزایش نیروی مقاوم میگردد و در نتیجه بر روی سرعت شناگر اثر می گذارد، لیکن یک شناگر خوب می تواند با تنظیم زمان مناسب  نفس گیری، این اثر منفی را به حداقل برساند.آموزش شنا بدین منظور، نخست شناگر سعی می کند تعداد نفس گیری های خود را براساس نیاز فیزیولوژیکی خود به حداقل برساند، غالباً در شناهای سرعتی، شناگر در هر دو یا سه دور کامل حرکت دست یک نفس گیری و در شنای استقامتی در هر یک یا دو دور کامل حرکت دست یک بار نفس گیری می کند. سپس وی سعی می کند با تظمین حرکات، سر خود را زمانی بالا بیاورد که همزمان با اجرای موفقیت آمیزعمل نفس گیری ، در حداقل فاصله ممکن نسبت به سطح آب قرار گیرد. جهت رسیدن به این هدف، سر باید زمانی بالا بیاید که نیمی از مرحله کشش انجام شده باشد و شانه ها با اجرای حرکت دست ها و همزمان با انجام ضربه دوم پاها به بالا کشیده شده و دهان از آب خارج گردد. هر گونه حرکت اضافی ناشی از بالا کشیدن سر، موجب فرو رفتن پاها در آب و ایجاد نیروی مقاوم خواهد شد. با انجام این عمل، شناگر هوا را بدرون مجاری تنفسی خود فرستاده و بی درنگ سر را بین دو دست به درون آب فرو می برد، در همین زمان است که دست ها با تاب دادن( پرتاب کردن) از خط میانی شانه ها درهوا گذشته و برای ورود به آب به سمت جلو فرستاده می شوند.

به طور کلی با هر حرکت دست در شنای پروانه دوبار پای پروانه زده می شود. اولین حرکت پا به سمت پایین وعقب موقعی انجام می شود که کف دست ها از روی آب به داخل آب فرورفته و آب را به طرفین می کشد و دومین حرکت پا نیز هنگامی صورت می گیرد که دست ها در مرحله فشار قرار داشته و به طرف یکدیگر نزدیک می شوند و در واقع حرکت هنگامی شروع می شود که مرحله فشار رو به اتمام بوده و کف دست ها از ناحیه کمر به سمت عقب بدن در حال حرکت می باشند. توجه داشته باشید پای اول در شنای پروانه برای راندن بدن به جلو و پای دوم صرفاً جهت نگهداری و تکیه بدن روی آب نقش مهمی را ایفا می نمایند. به محض ورود دست ها در آب، عمل بازدم شروع می شود و هنگامی که دست ها مجدداً از نزدیک باسن آب را ترک می کنند سر به عقب کشیده شده و در این مرحله که دم صورت می گیرد.
نکات قابل توجه در نفس گیری:
سر درست در لحظه ای وارد آب می گردد که دست ها در حال پرتاب به جلو باشند . این امر نه تنها به باقی ماندن بدن در حالت افقی کمک می کند، بلکه باعث می شود که شناگر بتواند دست های خود را به بالا کشیده و در حرکت پرتاب به جلو راحت تر عمل کنند.
لحظه نفس گیری:
این لحظه درست در زمانی است که دست ها در حال وارد آوردن فشار به طرف ران ها بوده و چانه درون آب قرار دارد و مرحله پایانی آن زمانیست که دست ها از آرنج به بالا کشیده شده اند.
استارت پروانه
استارت پروانه، شبیه به استارت کرال سینه است.
برگشت پروانه
در برگشت شنای پروانه نیز به مانند شنای قورباغه بایستی هر دو دست در یک زمان و در یک سطح با دیواره استخر تماس پیدا نمایند. توجه داشته باشید که هر دو دست همزمان و در یک دیوار استخر را لمس نمایند، در ضمن شانه ها نیز در صفحه افقی قرار داشته باشند. وقتی که لمس کردن دیوار توسط هر دو دست به طور صحیح صورت گرفت، مسابقه دهنده به هر روشی که خواست می تواند مابقی برگشت خود را انجام دهد.
تمرین های آموزشی
۱- چهار یا پنج دست کرال سینه با یک پای پروانه- توجه داشته باشید که همراه با هر نیم ستروک از کرال سینه، یک بار دم و یک بار بازدم صورت گیرد.

۲- اجرای کلیه حرکات شنای پروانه- توجه داشته باشید که این تمرین را ابتدا در مسافت کوتاه به طول مثال ۸-۵ متر انجام دهید و سپس به تدریج بر بعد مسافت افزوده شود.

۳- اجرای کلیه حرکات شنای پروانه با تاکید بر عمل تنفس بدین معنی که با هر دست پروانه، یک بار عمل دم و بازدم صورت گیرد.
مراحل مختلف کشش دست ها، ضربه های پا و هواگیری در شنای پروانه




عملکرد پا در شنای پروانه عملکرد پا در شنای پروانه ( شکل پایینی ) بسیار شبیه به عملکرد پا در شنای کرال سینه می باشد.
کرستن (kersten ) اثر دو نوع ضربه دلفین را مورد بررسی قرار داد – ضربه الف ( حداکثر عملکرد زانو- حداقل مفصل ران ) و ضربه  ب ( حداکثر عملکرد ران – حداقل عملکرد مفصل زانو) را در مسافت 10 یارد با یکدیگر مقایسه کرد . وی به این نتیجه رسید که اجرای کامل حرکت با ضربه ( ب) بود .
حداکثر حرکت مفصل > زانو حداقل مفصل ران = نتیجه  بهتر
توجه : شناگران نباید پاها را صاف نگاه داشته و با باسن و کمر ضربه بزنند.

1- پاها درپایین ترین مرحله  ضربه خود حدود 60 سانتی متری عمق آب قرار می گیرند ، ولی باسن در سطح آب باقی می ماند .
2- پاها به طرف بالا آمده بدون اینکه شکستگی در ناحیه زانو دیده شود . این حرکت بسیار مفیدی است که درشناگران با پاهای قوی مشاهده می شود البته در این حرکت هیچ نشانه ای از پیشروی وجود نخواهد داشت .
3- حرکت پاها در حال کشیده بودن به طرف بالا ادامه دارد و این عمل باعث پایین رفتن باسن می شود .
4- قسمت بالائی پاها ( ران ها ) شروع به ضربه زدن به طرف پایین می نماید و قسمت پایینی رفتنش را به طرف بالا ادامه می دهد چنین حرکتی ترکیبی به علت وجود شکستگی در مفصل زانو بوجود می آید .
5- سرعت پایین رفتن قسمت بالائی پاها ( ران ها ) بیشتر شده و با افزایش شکستگی مفصل زانوها ، پنجه ، مچ و کف پا تا حدود سطح آب بالا می آید . باسن در این حالت در پایین ترین سطح خود نسبت به سطح آب قرار دارد .
6- زانو در این حالت حدود 90 درجه می باشد و در اینجاست که پنجه کشیده شده و آماده  ضربه و حرکت به طرف پایین است.
7- در این زمان با زدن ضربه نیروی پیش برنده پاها تولید می شود. سرعت حرکت ضربه به پایین در حدود دو برابر سرعت بالا آوردن پا است . این در حالی است که مفصل مچ پا کشیده شده و سرپنجه ها به طرف داخل متمایز گشته است و در این حالت است که اهمیت مچ پاهای کشیده شده و مفصل قابل ارتجاع و انعطاف مچ پا معلوم می شود .

تمرین های آموزشی 1- کار آموز شناگر با در دست داشتن تخته شنا اقدام به زدن پای دلفین می کند. در ابتدا مشکل می باشد اما با تکرار و تمرین کار آموز پیشرفت خود را مشاهده می کند.

2- در آبی که عمق آن تا حدود کمر است در حالی که زانوها خم و بدن به طرف جلو متمایل است قرار می گیریم. در همین حال به طرف جلو و بالا در آب جهش می کنیم به طوری که ابتدا دست ها و سپس ساعد و به همین ترتیب سایر قسمت های بدن در آب داخل می شود.

3- تکرار تمرین شماره دو با این تفاوت که این بار در داخل آب از روی یک مانع پرش می نماییم. توجه داشته باشید که مانع با ارتفاع زیاد از سطح آب قرار نداشته باشد. پس از جهش از روی مانع و فرود آمدن در داخل آب با گرفتن سر به عقب قوسی در بدن ایجاد می کنیم تا بدن را به سطح آب هدایت کنیم.آموزش شنا مانع می تواند دست کشیده نفر دوم و یا چوبی باشد که با ارتفاع حدود 10 سانتی متر بالاتر از سطح آب قرار دارد.

4- پرش از روی مانع و عبور از بین پای فردی که به فاصله یک متر از مانع قرار دارد.
5- کارآموز شناگر با فرمان مربی با سرخوردن و با زدن ضربه کوچک( اول) و ضربه دوم پای دلفین قوسی در بدن ایجاد می کند وبعد روی خود می ایستد.
6- بعد از کمی پیشرفت کارآموز شناگر سعی می کند عرض استخر را با ضربه پای دلفین ( پروانه) طی کند. در ابتدا پیشروی ندارد ولی با اراده و همت و تلاش راحت عرض استخر را طی می کند.
اشتباه های رایج و روش صحیح آن اشتباه : چنانچه پا و ساق پا بیش از اندازه از آب خارج شوند.
صحیح: باسن و زانو باید در داخل آب باشند تا بدین وسیله خمیدگی کمی در ناحیه مفصل تهیگاهی ایجاد شود. اشتباه: چنانچه باسن با زانوهای کاملاً کشیده به طرف پایین و بالا حرکت کند و نشیمنگاه بیش از حد از آب خارج شود.
صحیح: زمانی که باسن در زیر آب است زانو باید در عمق بیشتری از آب قرار داشته باشد در هنگام وارد کردن ضربه توسط ساق و روی پا بر آب باسن قدری متمایل به طرف سطح آب خواهد بود.
برچسب‌ها: ">،

حرکات دست در کرال سینه

حرکات دست در کرال سینه
حرکات دست
گام هفتم : پس از فراگیری حرکت پای کرال سینه و تمرین و تکرار آن به میزان کافی ، تمرینات حرکات دست را آغاز کنید . بدین منظور در بیرون از استخر بایستید و کمر را با زاویه 90 درجه به پایین خم کنید و دستها را به طور کشیده ، از کنار گوش در امتداد بدن قرار دهید . حال با یکی از دستها هوای زیر کف دست را به زیر سینه بکشید و همین کار را تا زمانی که دست به کنار ران برسد ادامه دهید .
شکل ص 54
دقت کنید که برای کشش ، دست کمی از بیرون و به صورت قوس جمع می شود . این کار با آرنج بالا و مچ دست صاف انجام می پذیرد و انگشتان دست نیز در تمام مراحل باید بسته باشند .
گام هشتم : تمرین مرحله ی هفتم  را در حالی که در قسمت کم عمق استخر راه می روید و بالا تنه ی خود را در سطح آب قرار داده اید اجرا کنید و سعی نمایید در هر کشش و فشار دست ، مقدار قابل توجهی آب را از مقابل بدن به پشت هدایت کنید و در تمام مراحل حرکت ، آرنج خمیده باشد و در بالا قرار بگیرد .
شکل ص 55
گام نهم : در حالی که رو به دیوار استخر و در قسمت کم عمق ایستاده اید ، با قرار دادن دستها بر روی دیواره ، سر و سینه را در آب قرار دهید و به طور متناوب هر کدام از دستها را از دیواره رها کرده ، حرکت صحیح کشش فشار دست را اجرا نمایید . پس از پایان حرکت ، مجدداً دستها را بر روی دیواره قرار دهید .
شکل ص56
گام دهم : این مرحله را به صورت دو نفره انجام دهید . بدین صورت که شما روی سینه در آب بخوابید ، در حالی که دوست دیگرتان پاهای شما را در سطح آب نگاه داشته است . در این حالت با یکایک دستها شروع به انجام تمرین دست کرال سینه نمایید و پس از پایان مراحل حرکت دست راست ، حرکت را با دست چپ اجرا کنید .
شکل ص 56
گام یازدهم : دستها را بالای سر قرار دهید ، به طوری که بازوهایتان در کنار گوش ها قرار گیرند . سپس به صورت غوطه ور بر روی سینه در سطح آب بخوابید و تمرین دست کرال سینه را شروع کنید . ( به منظور جفت و ثابت نگه داشتن پاها در سطح آب دوقلوی شنا را در بین زانوهایتان قرار دهید .) این تمرین را در عرض استخر چنر مرتبه تکرار کنید .
شکل ص 57
گام دوازدهم : در آخرین گام از تمرینات مربوط به آموزش دست کرال سینه ، بدون کمک دوست یا استفاده از دوقلوی شنا ، به آرامی بر روی آب بخوابید و در حال غوطه وری و سُر خوردن به جلو ، به طور متناوب اقدام به تمرین و تکرار حرکات دست کرال سینه نمایید و با انجام تمرینات کافی ، دراین تکنیک مهارت کسب کنید .